reisverslag terug in de tijd

2018: met ezel Ravel van Paddenborn terug naar Zwolle (ongeveer 400 km)

13 augustus: Elshof-Zwolle

We vertrekken vanaf nat gras en met een natte ingepakte tent, voor het eerst in deze maand. Zwolle is in zicht en dat merk ik aan Ravel. Het is een bekende route, we lopen flink door en na 5 uur lopen + pauze arriveren we terug op de Schellerhoeve.

12 augustus:  Van Haarle naar Elshof

Beetje zoeken naar de mooiste wegen, er zijn variaties mogelijk. Ik kies voor de weg naar het Boetelerveld, want dat is een mooi heidegebied. Maar we kunnen het gebied niet in omdat er een poortje is met   een veerooster op de grond, dus we moeten over de asfaltweggetjes. Door Raalte heen komen we over het industrieterrein. Daar praat ik even met de eigenaar van een showroom met hele mooie wagens. Hij verkoopt namelijk op maat gemaakte campers waar ook paarden in kunnen. Als ik veel geld had liet ik er eentje maken, zodat ik met twee ezels achterin naar bijvoorbeeld Griekenland kan rijden ….

Na Raalte overvalt ons een onweersbui. We duiken zomaar onder een carport om schuilen. We worden ontdekt en ik krijg thee van de dame des huizes. Er wordt goed voor me gezorgd. We kamperen bij de B & B van Dick en Jolanda waar ik al vaker ben geweest. Ik weet nooit zo goed of Ravel zich ook plekjes herinnert.

11 augustus: Grimberghoeve- Haarle

Avonturendag, té avontuurlijk. Voor mijn gevoel nog midden in de nacht werd ik wakker gemaakt door mijn telefoon. Het was half 5 en het was de politie van Rijssen aan de lijn. ”Mist u een ezel?” Ik had nog niks door, het laatste wat ik me herinner is dat ik in slaap gevallen was met een op hooi kauwende ezel vlakbij me. Is ie er van tussen gegaan en liep galopperend door Rijssen! Gelukkig had hij zijn halster nog om met daaraan een kofferlabeltje met mijn telefoonnummer. De politie was zo vriendelijk mij op te komen halen zodat ik samen met Ravel 4 km terug kon lopen. Daarna toch nog vertrokken naar de volgende plek, want de hele dag op een camping hangen zag ik niet zitten. Het verliep moeizaam, Ravel had vaak geen zin meer en ik werd te veel aangesproken en had ook geen zin om steeds hetzelfde verhaal te moeten vertellen. We arriveerden op een goede plek en dit keer met vaste omheining voor Ravel, zodat ik me geen zorgen hoefde te maken over ontsnappen.

10 augustus: naar Grimberg

Rustige loopdagen. We zijn nu in Grimberg, dat is net iets ten noorden van Rijssen. Sommige stukken vond ik helemaal niet mooi, veel asfaltweggetjes lopen tussen dorpen door. En saaie stukken omdat we een grote weg of kanaal over moesten. Het riviertje de Doorbraak ben ik vandaag wel 10 maal overgestoken.
Ravel deed gister sip, liet zijn hoofd hangen en maakte bokkesprongen, bleek dat ie onder de gesp van de buikriem een kleine inwendige wond had. Nadat ik het gezien en behandeld heb en stof om de gesp heb gedaan om erger te voorkomen, ging het vandaag beter. Hij at veel smeerwortel vandaag, dat helpt tegen wonden. Hij eet ook graag bijvoet, dat is goed voor de hoeven en boerenwormkruid, dat is goed tegen wormen. Wijs dier!

9 augustus: Tusveld- Het Stift

Prachtdag vandaag, met veel kado’s: mooie landschappen, regen met speciale schuiltent bij de supermarkt in Weerselo, namelijk de overkapping van de winkelwagentjes, compleet met thee en wortel van de bedrijfsleider, een super sfeervol kleine historische plaats ”Het Stift” met een kerkje uit de 12de eeuw en een complete schapenweide voor Ravel en heel hartelijk ontvangen op een kleine camping bij een schapenboer. Route was: Hoge Lutte, Everlo, Rossum, Weerselo, Het Stift. Het zijn van die kleine dingen bij allemaal bij elkaar die zo’n reis groots maken.

8 augustus: Bentheim- De Lutte

Heerlijke wandeldag vandaag: door Bad Bentheim, waar de bakker al open was om half 8 voor heerlijk brood en door Gildehaus heen, waar ik appels, wat lekkers en sap kon kopen bij een soort van ”welkoop”, dan stuk saai land, de grens over, langs de mooie Dinkel en nu heb ik een plek op een camperkampeerplaats, we hebben tenslotte ook alles bij ons op 4 ”wielen”. We zijn weer in Nederland.

7 augustus

Rustdag vandaag, even een dag niks. Na 15 dagen lopen, welverdiend. We vertoefden 2 weken op zandpaden in het magische bos van het Teutenburgerwald, waar alles gewoon leeft en niets moet, nauwelijks door dorpen en steden en dat was even schrikken om weer door het productielandschap te lopen met maisakkers, bedrijven, asfaltwegen. oh, ja, we lopen naar huis. Maar we zijn nog niet thuis en mogen nog gaan genieten van Twente en Salland. En ik was natuurlijk al wel wakker om 6 uur en Ravel stond ongeduldig te balken, maar nu een paar uur later heeft ie begrepen dat we niet weggaan vandaag.

6 augustus: Salzbergen- Bentheim

We hebben het Teutoburgerwald verlaten, zijn door de stad Rheine gegaan, daar de Ems overgestoken en lopen nu richting Twente. Even heel erg wennen aan andere sferen, ander landschap, echt een wereld van verschil. Als je zo lopend door het landschap trekt valt dat heel erg op. We liepen vanochtend een stuk langs de Vecht, ja dezelfde Vecht als die bij Dalfsen en Ommen, maar dan hier heel smal. Mooie overnachtingsplekjes gevonden bij lieve mensen: een boer met heel veel koeien, mensen met een grote tuin en dan staan we nu net naast een camping met uitzicht op maisveld, maar wel alle faciliteiten in de buurt en goed gras voor Ravel en schaduw voor beiden.

5 augustus

22 km gelopen bij 35 graden, het liep gewoon allemaal soepel. We liepen de kam af, dus nu in open land. In een dorpje leek iedereen in slaap, maar na een tijdje zoeken toch een plekje gevonden bij een boer.

4 augustus

Aangekomen bij een aardige familie met een witte pony met de naam sneeuwwitje. Ravel ziet haar lopen, maar ze staat in de weide er naast. Goed plekje na weer een mooie wandeling. En het blijft heet, alsmaar heet, en gelukkig kan ik daar heel goed tegen en Ravel ook.

3 augustus Doerenther klippen

Mooie tocht weer gehad, het bos begint dunner te worden, de kam smaller en meer open stukken ertussen. Toch is het hier nog steil, voordat we morgen echt gaan afdalen naar laagland en de Teutoburgerkam ophoudt. Teckelenburg is een prachtig stadje, dat onthoud ik om terug te komen als echte tourist. We waren net voor openingstijd al bij de supermarkt, waar Ravel hartelijk werd ontvangen met wortels door de medewerkster die net de groente aan het buiten zetten was. En van zomaar een aardige man kreeg ik 5 euro in mijn handen gestopt, dankjewel meneer! Bij een hut in het bos heb ik dus maar een roomijsje gegeten.

Er is iets met het licht, kijk maar op de foto’s, alsof er de laatste tijd ander licht begint te komen, meer goudkleurig, intenser, het valt mij echt op en voor mijn gevoel is het niet alleen het weer wat dit veroorzaakt, maar nieuwe sferen, die opvalt voor wie hier open voor staat.

Na 12 km is er een camping, de zoon zegt eerst dat het niet kan, maar even later trekt hij toch bij en we hebben een leuk schaduwrijk plekje. Ze hebben hier ook 2 paarden en de campingbazin heeft een enorme zak hooi gebracht. |
Nu ervaar ik weer dat het altijd weer goed komt, na die karige maaltijd voor Ravel gisteren is er toch altijd weer overvloed.

2 augustus

Aangekomen op de camping in Teckelenburg. Vanaf de andere kant van het dal zag ik de camping liggen en ik dacht ‘’oh, nee, niet tussen al die hutje-mutje caravans pal in de zon. Gelukkig had ze nog een veldje aan de overkant van de weg voor de kampeerders en daar staan we nu, vlakbij de paarden die ze hier ook hebben. Ravel heeft karig eten, want het gras is nagenoeg helemaal geel en heel kort en de eigenaresse begon een verhaal over te kort aan hooi, voor haar eigen paarden, terwijl ik een enorme bult zie liggen, dus Ravel kreeg een konijnen-beetje oud stro en moet het daar mee doen. Van andere campinggasten kreeg ik te horen dat deze mevrouw tegen iedereen zo onaardig doet, dus ik trek me dat maar niet persoonlijk aan. Wel sneu voor haar om zo door het leven te gaan, ik denk dan dat zo iemand ooit iets vreselijks heeft meegemaakt…. of onmachtig is zich anders te gedragen. Morgen dan maar wat langer pauze onderweg, het is droog, maar er staat toch nog zeker wel genoeg gras. Vlakbij de camping in de berm heb ik heel veel bijvoet ontdekt, dat zijn hoge planten en die vind hij lekker, dus ik haal af en toe een bundel bijvoet. De droogte is wel zorgwekkend als je zo steeds door het bos loopt: de beuken worden al bruin en het bos ligt vol herfstbladeren., we liepen vandaag echt bladeren te stampen alsof het volop herfst is, dat is bizar. De onderbegroeing is geheel verdord, het voelt als wandelen door de Spaanse Pyreneen, maar dan minder hoog.

1 augustus Holperdorp

Gekampeerd op eurocamp, maar met zeer rustige sfeer. In Nederland krijg ik soms de hele camping op bezoek als ik met ezel arriveer, hier niet, ieder doet zijn eigen ding, wel heerlijk.

Ik zit al een tijdje op mijn plekje en ineens komt er een enorme dikke camper pal naast ons staan, tja dat heb je op campings. De camper is volgeplakt met grote stickers: camperreis  van X naar Y. De mensen blijken op de terugweg en zijn dus bijna weer thuis. Wat een luxe manier van reizen, zelfs douche en tv aan boord en van alle gemakken voorzien. We hebben een communicatiestoornis want ik begrijp de taal die de man spreekt echt niet terwijl het gewoon Nederlands is, zijn vrouw zegt nauwelijks wat. Ik laat het maar voor wat het is.

Sóchtends hadden we een mooie tocht met uitzicht op het land, niet alleen het bos op de kam. Er was een pauzehut en daar was een bruggetje naar toe, het bruggetjes was geen probleem, maar daarna kwamen twee ijzere beugels waar Ravel niet doorheen kon, de grote ezel heeft een te grote draaicirkel, dus we moesten een blokje om, gelukkig goede kaart bij me, dus geen probleem.

31 augustus Bij Anke onder de appelboom voor Hilter

22 km gelopen vandaag, dat kon omdat het overal schaduw was, het was een enorm lange bosetappe. Ravel loopt heerlijk. Vorig jaar had hij veel stilstaan-buien. Dat is nu over, ik denk dat zijn gezondheid nu echt stukke beter is. Natuurlijk staat ie wel eens even stil om de situatie in zich op te nemen, bijvoorbeeld geluid, of een geur, of sporen van andere dieren.

De wandelroute gaat echt 150 km lang alsmaar door bos. Allemaal over de hoger in het landschap gelegen kam. Het is veel gravel-pad met veel stenen, wat op hoefjes een beetje vertragend werkt, maar Ravel loopt zo goed door dat we dat beetje vertraging wel kunnen hebben, zeker bij deze hitte niet erg.

Als ik het genoeg vind, nu na 22 km ben ik naar een boerderij gelopen aan de rand van het bos en daar trof ik Anke. Ze is vermoed ik van mijn leeftijd, maar leeft een totaal ander leven. Ze is oma en woont naast haar zoon met kleinkinderen, ze loopt slecht, heeft fors overgewicht. Ik voel me nu wel een jonge blom. Maar geen oordeel over haar, ze is heel aardig en zette thee voor me, deed kleren in de was en vroeg steeds of we nog wat nodig hadden, zorgzaam type dus. En ze vond het heel leuk dat we kwamen, ze maakte een hele fotoreportage van ons voor haar zus.

Ravel eet veel te veel appeltjes bij Anke, hij plukt ze ook uit de boom door zijn nek te rekken, hij mag genieten na een dag werken.

30 juli bij Bennie en Stephanie in Borgholzhausen

Al om 6 uur op weg. Dat doen we al de hele tocht zo. Opstaan als net licht is en dan na 1,5 uur inpakken en ontbijten kunnen we vertrekken. Want het is en blijft heet. Eigenlijk moeten we nog een uur eerder gaan, maar dan moet ik opstaan in het donker en inpakken in het donker en dat duurt dan enorm lang omdat ik niks kan vinden.

Het is echt een hele rustige pelgrimstocht, het loopt hier makkelijk, is soms wat eentonig bos, maar toch net genoeg afwisseling. Gewoon genieten van de kadans van het lopen, de rust om me heen, af en toe een dier dat voorbijkomt en verder stilte, vooral van stilte houd ik heel veel. Als we dan uit het bos komen bij een snelweg dan komt er een norm lawaai en onrust op me af, het is bijna teveel.

Rond half 12 komen we aan de rand van een dorp, bij een huis met paarden en autoreparatiewerkplaats, allemaal zeer netjes. We krijgen er wat te drinken en we blijven daar om te overnachten, gewoon te warm om verder te gaan. Heel gezellig hier, we drinken samen thee, eten samen en gaan verder allemaal onze eigen gang. Dat is prettig. We kamperen in de paardenbak.

29 juli

S’ochtends vroeg door Bielefeld heen. Dat is het beste, vroeg door een stad. Dan is het rustig. We moeten bij de burcht over het terrein van een middeleeuws feest. Iedereen slaapt nog in caravan of tent achter de kraampjes. Het gehele terrein is met hekken afgezet aan de stadkant en we kunnen er niet uit. Ik zie dat de hekken met plastik strips aan elkaar zitten, dus ik zie geen andere optie dan met mijn zakmes enkele strips los snijden. Nu kunnen we er door, het voelt niet prettig opgesloten te zitten en terug lopen vind ik geen optie. In Bielefeld op de brug komt er ineens een gids. Een opvallende man met een geel jasje en die fietst mee om me de weg te wijzen, dat is prettig, want zoeken in een stad is lastig. De route is wel gemarkeerd, maar in de stad zijn veel stickers verdwenen en omdat we een trap niet konden nemen, zijn we anders uitgekomen. De man loodst ons perfect naar het dierenpark waar we de Hermansweg weer tegenkomen. Daar gaat de man niet weg, ik moet hem uitdrukkelijk bedanken en vertellen dat we alleen verder willen, zo iemand die blijft plakken, maar hij begrijpt me uiteindelijk en fietst de andere kant op. In het dierenpark krijg ik te horen dat we hier niet mogen lopen, raar, er lopen ook mensen met honden. We zijn echter al driekwart door het park heen, dus ik weet de parkwachteres ervan te overtuigen dat als we doorlopen dat we dan korter in het ‘’verboden gebied’’ zijn, dan wanneer we weer terug gaan. Dan vind ze het gelukkig toch goed.

Smiddags stoppen we bij een jeugdherberg waar we in de tuin mogen kamperen. Er zijn geen gasten, morgen komen weer nieuwe, en dan zijn wij alweer weg. Hier gebeurt verder niks, dus ik kan heerlijk genieten van de rust en van de poes die hier woont en op schoot komt.

28 juli

Vanaf de camping Waldmannsruhe een hele mooie etappe door bos , het lijkt saai, maar zo ervaar ik het niet. Ergens onderweg komen we wandelaars tegen en raken aan de praat. Ze vragen waar we slapen en ik zeg dat we dat nog niet weten. Thomas wijst aan op de kaart waar ze wonen, vlak langs de Hermannsweg aan het begin van Bielefeld. Het is half één, heel heet, maar 8 km redden we nog wel als we weten waar we terecht kunnen. Zij lopen terug naar hun auto, wij volgen Herman verder.

En we komen toch bij een paradijs. Hun huis ligt laag en de tuin loopt helemaal naar boven, vol groente, bloemen, fruitstruiken en bomen en ik het bovenste deel is ons ‘’paradijs’’. Ravel heeft er voor 6 maanden te eten. En hij kiest de kersenpitten op de grond, die zijn het lekkerst. Ik krijg ook heerlijk eten: rijst met boontjes, salade, kool, allemaal uit de tuin, behalve dan de rijst. Er dreigt onweer, het rommelt en er vallen een paar drupjes…. Véél te weinig.

27 juli.

De hitte houdt maar aan, niet normaal, het is meer dan 36 graden. We hebben 5 uur gelopen en kwamen toen al om half 11 op een camping, fijn dat die er was, gewoon te heet om verder te gaan. Ik kan internetten op de parkeerplaats, maar daar vind ik het te heet voor, check alleen even heel snel mijn mail, want het is een stenen boel zonder veel schaduw. Een aardige campinggast haalt met de auto twee blikken gas voor me bij de bouwmarkt, dan heb ik de rest van de reis daar geen zorgen meer over. Vooral veel rust vandaag en beetje kletsen met andere mensen die hier staan. Ben even bang dat mensen in een houten huisje vol met volle bierkratten lawaai gaan maken, maar dat valt mee.

We hebben een bepaalde plek gekozen, maar moeten steeds verhuizen naar de schaduw. Ook Ravel’s weitje moet verplaatst, kun je de hele middag druk mee zijn, met schaduw opzoeken.

Vrijdag 26 juli

Vroeg weggegaan, maar zó heet dat het even niet meer gaat, we moeten door een stadje een stuk over asfalt een berg op en dan boven is de puf eruit, bij beiden. We strijken zomaar neer in de berm, ik gooi alle bagage van Ravel eraf, zet hem aan een boom met een lang touw, ik haal water en drinken voor mij bij een dichtbijgelegen cafe en we brengen er enkele uren door. Er komt een bostraject van 8 km en dat is echt te veel. Dus even puzzelen op de kaart en wat voorbijgangers vragen. Na 2 uur ongeveer ontdek ik dat op 1 km afstand een bloemen-en vogelpark ligt met wat huizen eromheen, daar gaan we het proberen. En inderdaad, we mogen op de parkeerplaats staan van het vogelpark, dat is een parkeerplaats op gras en het is nog groen. Neerploffen en zo min mogelijk doen. Hier zijn 1000 vogels en je hoort ze allemaal door elkaar. Ook geven twee wilde rode wouwen een vliegshow, wow. Sávond kan ik niet slapen want de pelikanen maken oorverdovend ruzie en Ravel heeft voortdurend zijn oren op alert staan om alle vogelgeluiden proberen te ‘’snappen’’.

Donderdag 25 juli. Was heel bijzonder bij die Extersteine, 13 enorme rotsen ineens in het landschap. Het is een krachtplaats met een bijzondere sfeer, lijkt op een plek waar een enorme kathedraal staat , maar dit is dan een natuurkathedraal.

Overnacht bij een soort van jeugdherberg en gisteren gezellig meegegeten met een groep ouderen die daar op bijbelvakantie zijn. We staan boven op de berg en daar is geen water, dus ik moet elke emmer water naar boven sjouwen en dan heb ik zo’n leuke opvouwbare emmer die weer inzakt als je hem neerzet en dan loopt het water eruit…..balen, moet ik wéér lopen. Betalen hoeft hier niet, ik mag een bijdrage doen in de brievenbus. Super zulke plekken. Zo ervaar ik de goedheid van mensen, maakt niet uit welk geloof ze hebben, het gaat erom dat ik me welkom mag voelen op zo’n plek.

zie ook mijn andere blog voor meer esoterische informatie