Hier is weer een teken van leven van Frits en mij. Het gaat goed met ons beiden; Wel hebben we allebei helemaal genoeg van het slechte weer;
Een computer tegenkomen waarop ik mag werken om dit verslag te vervolgen is erg lastig, want meestal kampeer ik in een wei bij boeren. Maar nu heb ik er eentje; En wel in een chambre d,hote met de naam Le Ti Bou de refuge in het dorpje Sensenruth vlakbij Bouillon; Het weer is verschrikkelijk slecht en toen ik hierlangs kwam belde ik aan met het idee dat het voor mij wel mogelijk zou zijn om hier te vertoeven, maar Frits? Misschien zouden zij dan wel iets weten; Het goot van de regen. Bleken ze een grote tuin achter te hebben; met daarin een geit en een ezelhengst van 1 jaar; Frits houdt hen nu gezelschap. Ik heb een heerlijk bad genomen en bijna al mijn kleren gewassen in het bad; Die kleren hangen nu op de verwarming, die dus aanstaat, te drogen; Dit was precies wat ik nu nodig heb: een warme en droge plek. Een jong stel is net begonnen met deze B&B; Ik ben hun tweede gast, de eerste gasten waren vrienden om alles uit te proberen. Twee dagen blijf ik nu hier, kost me veel geld, dank aan alle mensen die me hebben gesponsord, want daardoor kan deze luxe;
Het traject door de Ardennen, waar we nu bijna doorheen zijn, was een echte proef. We hebben heel veel regen gehad. Alle paden zijn heel erg modderig, soms zelfs kleine riviertjes, waar we de beste stukjes aarde moesten zoeken om te lopen, heel vaak zigzaggend. Op de hele GR14, die we volgen, zijn we in totaal vanaf Stavelot tot hier in Sensenruth 7 andere wandelaars tegengekomen die geheel of gedeeltelijk diezelfde grande randonnee lopen. Vragen aan anderen hoe de route is en of er misschien ezel-obstakels komen, lukt dus niet, want er is niemand. Ik kan heel goed tegen alleen zijn, zeker in de natuur. Als je dat niet kunt, moet je niet beginnen aan zo,n tocht, het is een soort Vision Quest (Dat is een meerdaagse proef alleen in de natuur), maar dan een maand lang tot nu toe; Slapen in het bos met Frits doe ik niet, we zoeken altijd een dorpje op en in dat dorpje een boer met een wei, waar de ezel kan grazen en ik mijn tent kan opzetten. Meestal is daar geen toilet, en moet ik om water vragen; Mensen komen altijd een emmer water brengen voor Frits, maar om drinkwater voor mezelf moet ik bijna altijd vragen. Het gaat me echt te ver om ook uit de emmer te drinken. Drinkbakken van koeien wil Frits niet, water delen met schapen doet ie wel; omdat het gras nu steeds nat is drinkt hij nauwelijks water; Hij heeft ook ontdekt dat ie uit beekjes onderweg kan drinken; Ezels drinken alleen als het water schoon is, dat is een goede indicator om zelf het water te kunnen drinken als dat nodig zou moeten zijn. Vragen om een douche doe ik nooit, dan was ik me met een liter water, een washandje en zeep helemaal schoon in of bij de tent;
Een niet leuke ervaring had ik bij de frambozenkwekerij in Redu; De frambozenkweker wees me aan waar ik mocht staan, hielp ook met het opzetten van de tent en verdween toen het vreselijk begon te onweren; Er was een huis vlakbij, de frambozenkweker zelf bleek er niet te wonen, hij verhuurde wel appartementen; Ik ging erheen om water te vragen; Een jongeman gaf me water en bood aan om voor me te koken; Over een uur zou hij het brengen, echter nog steeds niets na 1,5 uur; Om 22 uur kwam hij eindelijk aanzetten, ik mocht in zijn huis iets eten: Hij had alleen witbrood met jam, dat ik toch maar at vanwege het late uur; Ik mocht ook douchen; toen ik me weer aan het aankleden was, kwam hij poltseling in zijn onderbroek de douche in, en wilde me vastpakken; Ik zei heel duidelijk NEE en hij droop af; Een trauma heb ik hier niet van opgelopen, ik heb duidelijk mijn grenzen aangegegeven: Ik ben wel gewaarschuwd, blijkbaar is niet iedereen te vertrouwen, er zijn dus ook mensen met bijbedoelingen. Goed opletten dus en aanvoelen wat voor mensen ik voor mijn neus heb;
De dag erna kwam ik allemaal goede en zuivere mensen tegen, Bij een biologisch winkeltje kreeg ik mijn boodschappen gratis, omdat de vrouw van de winkel mijn manier van reizen super vond; Een snelfietsende wielrenner, reed me eerst voorbij, en kwam toen terug om me te sponsoren met 5 euro; In Our kampeerde ik bij hele lieve mensen, een gepensioneerde boer en boerin; Ze brachten me soep en eieren en vroegen wat ik nodig had; Frits vond hun schapenstal heel fijn; In Awenne werden visjes voor me gebakken.
De route door de Ardennen vind ik heel mooi; Heel veel bos, veel weiden en prachtige uitzichten; Het is geen gemakkelijke route om te lopen, veel omhoog en omlaag, soms best wel steil. Wat dat betreft doet mijn nederlandse ezel het fantastisch; Toch weigert hij wel eens te lopen; Soms bij een te smal bruggetje heeft hij gelijk en moeten we om. Inmiddels gaat ie wel door enkeldiep stromend water;Een lastig bruggetje kan bijna een uur tijd kosten;
Een paar keer waren er precies op het goede moment reddende engelen, Op een pad lag een omgevallen den, de ezel kon er echt niet onderdoor. Ik ging zoeken of we er omheen konden, dat was niet het geval; Toen kwamen 2 mannen met een bijl en hakten een doorgang; Alle bagage moest er vanaf, toen konden we onder de den door; vlak voor REDU was een veerooster met platte ijzers, Frits liep daar overheen; Een kilometer verder was weer een veerooster, dit keer met ronde ijzers, voor een ezel een onmogelijkheid; Na 10 minuten wachten kwam een auto langs met schilderspullen en met planken! Frits wilde nog niet direct over die planken, met hulp van een man in werkkleding die uit zijn klus-auto stapte en een wortel ging Frits tenslotte over de planken;In Mierchaps, een heel mooi dorpje had Frits een enorme koeienwei gekregen van een boer, de wei was heel zompig; eigenlijk te nat om erin te kamperen, maar ja, ik had geen keus: Toen Ik net de tarp had opgezet voor Frits, want het was weer eens nat, kwam de buurvrouw van de wei me halen; Ze had een hutje van hout in haar tuin en daar mocht ik in; Heel knus hutje met een stapelbed en een tafeltje met een stoel; Haar huis was de oude dorpsschool, dus er was buiten ook een toilet een klein gebouwtje met een gasfornuis; De vrouw moest weg, maar kwam nog snel lekkere dingen voor me brengen; wonderlijk zulke voorvallen en een bewijs van wat je met vertrouwen kunt creeren, precies de goede mensen op de juiste plek en het juiste moment;
De getallen en de feiten van de gelopen route:
donderdag 14 juni; Malempre-Lamormenil, 15 km, camping van Nederlanders
vrijdag 14, Cielle, 12 km, gekampeerd bij een gezin met 4 kinderen, 9 ezels, 3 honden, 2 schapen, 2 paarden, katten en kippen en een beginnend biologisch tuinbouwbedrijf
zaterdag 15, Mierchamps, 12 Km, Frits in een enorme wei, ik in een hutje
zondag 16, Lavacherie, 16 km, camping a la ferme, maar was net als anders, gewoon een wei, alleen was er nu een kraan en een toiltet, geen andere mensen en het kostte een tientje, duurder dan een camping meestal kost
maandag 18, St- Hubert, 18 km, camping, die heel ongezellig was, met knorrige eigenaars, oude lege caravans en geen andere gasten gezien, behalve 2 stoere vlamingen die de GR 14 liepen met volle bepakking op hun rug, met hen heb ik gezellig thee gedronken.
woensdag 20, Awenne, 16 km, gekampeerd in een tuin tegenover de kerk, mooi plaatsje bekend om zijn fonteinen
donderdag 21, Redu, 16 km, gekampeerd bij een frambozenkweker, helaas nog geen rijpe frambozen, onweer gehad, plaatsje is bekend vanwege al zijn boekwinkeltjes
vrijdag 22, Our, 10 km, gekampeerd bij een gepensioneerde koeienboer,
zaterdag 23, 12 km, bij een koeienboer in Carlsbourg
zondag 24, 11 km, B&B, Sensenruth
Ondanks vooral het slechte weer, heb ik geen spijt van deze tocht; Ik vorm een goed duo met Frits, die nog steeds een keel opzet als ik hem alleen achterlaat. Nu staat hij bij een andere ezel en dan doet ie dat niet, Hij is net als een kind, je kunt hem niet alleen achterlaten; dan gaat hij staan balken; Hij loopt me voortdurend achterna, in het bos onderweg is dat super, vele kilometers lang loopt hij los mee; Als ik even een plas wil doen of een route wil zoeken, dan loopt ie me ook achterna, dat is niet zo handig; ondanks dat ik voortdurend met hem bezig ben, vind ik hem wel prettig gezelschap en het voelt ook heel veilig om zo;n enorm sterk beest bij me te hebben; Hij is ook een leuke contactmaker, even een praatje onderweg als ik mensen tegenkom, hier in de Ardennen dus heel weinig, maar toch bijna elke dag wel even iemand in de dorpjes;
Over enkele dagen loop ik tussen Bouillon en Sedan Frankrijk in; tot de volgende keer!