20 juli: Gearriveerd in Trintelen. Vanwege de warmte zijn we al om 6 uur gaan rijden. Dank je wel, Paul. Dus voor tienen waren we al hier. Op deze boerencamping waren we vorig jaar ook. Het is een hele fijne plek voor de start van weer een mooie trektocht. Dit is ook een zorgboerderij. Ravel werd meteen herkend toen hij uit de trailer kwam, heel hartelijk. Oh jee de zak met prikpaaltjes voor de omheining van de kampeerweitjes voor Ravel en de stok voor de tarp ligt nog thuis. Gelukkig is hier een soort boerenbond en een campingwinkel in Kerkrade en ik kan straks mee rijden.Dan komt het goed en kunnen we morgen heerlijk gaan lopen.
22 juli: Het echte avonturen is begonnen. We zijn nu in Hombourg in Belgie en delen een wei met 5 schapen. Gisteren hadden we een mooie tocht van Trintelen naar Camerig. Vanaf half 1 tot aankomst regende het. Dus alles was nat. Op het eind miste ik een afslag en we kwamen in een ander gehucht terecht. Daar bleek ook een boerencamping te zijn. Het was een hele nette. Ik zag ook lege schapenweitjes, dus ik ging het proberen. De vrouw van de camping vertelde dat ze ons in een vakje moest plaatsen. Alleen daar mocht gekampeerd worden. Wij zijn niet in een vakje te plaatsen, zowel letterlijk als figuurlijk niet. Daarom liepen we door naar een boerencamping 1,5 km verder die ik kende van vorig jaar. Daar hebben we heerlijk gekampeerd. Het is ook leuk om ergens nog eens terug te komen, de mensen op deze camping vonden dat ook. Vandaag moesten we een heel stuk terug en omlopen vanwege een stom draaihekje. Gelukkig vond ik na een stuk vervelend asfalt toch weer mooie binnendoorweggetjes. In Hombourg nog even gekletst en water gekregen van een lief ouder echtpaar. Hier in deze streek lopen allemaal fietspaden met de naam Ravel. 
. Ravel gaat dus af en toe een stukje Ravel lopen.
24 juli: We lopen niet vandaag. Vanwege de warmte hadden we vanmorgen rond 6 uur al moeten gaan lopen en wegens verkoudheid was ik niet fit genoeg om bij dag en dauw al op te staan. Dus ik bleef in mijn tent liggen om uit te slapen. Na 10 km Ravel – fietspad was het ook al genoeg gisteren voor mij. Nee. niet de ezel die niet meer wou. Het fietspad heet hier ook Ravel. We kwamen terecht bij een echtpaar van dezelfde leeftijd als ik. Dat schept een band. 
De man heeft nog 1 paard en ruimte voor 5. Dus Ravel en ik konden er nog makkelijk bij. Paard en ezel houden elkaar goed in de gaten. Gisteravond heb ik heerlijk meegegeten met het stel en moeder. Met taart toe. Gelukkig speek ik goed frans en kan ik meedoen aan sociale conversaties. Morgen ben ik hopelijk weer fit om door te gaan. Er komen nog mooie landschappen en dorpjes.
26 juli: Inmiddels hebben we ons kamp opgeslagen bij een boer ten zuidwesten van Theux. We hebben twee hele mooie loopdagen gehad. Gisteren nog door lieflijk heuvelland van de regio Herve. Vandaag passeerden we het stadje Pepinster. Misschien ken je die naam van het nieuws van een jaar geleden. De Vesdre is toen overgestroomd en heeft een enorme ravage achtergelaten. Dat was nog goed te zien. Bij Pepinster worden de dalen dieper, dus steiler omhoog en omlaag. Afgelopen nacht zijn we heel gastvrij onthaald bij een familie met drie jongens tussen de 6 en 13. Ze kunnen heerlijk koken, alles vers uit de moestuin. Vanochtend is het hele gezin meegelopen en hebben ons de goede richting op gebracht. Heel gezellig. Het pad wat ik van plan was zou niet gaan omdat het bruggetje over de Vesdre nog niet hersteld is. Lelijke en hele mooie dingen wisselen elkaar af. Nu heerlijk uitademen en over het prachtige landschap heen kijken.
27 Juli: We kamperen nu in een weiland van een boer. Prachtplek aan het riviertje de Hoegne. De plaats waar we ongeveer zitten heet Royompe. We koersen richting Malmedy. Alles gaat goed en het is hier schitterend. Plekken met slecht internet zijn de mooiste
29 juli: Elke stap is een ode aan de aarde, misschien zelfs wel een liefdesverklaring. Wij lopen om deze energie te laten groeien. Zo mooi hier. Het is toch treurig ook hoe we met die aarde omgaan. Gelukkig beseffen al velen dat het anders kan. Op eigen benen ben je het dichtst bij de oorsprong. Het was een kapriolenparcours stroomopwaarts langs de Hoeghne tot Hockai. Wel 8 keer heen en weer door de rivier en de weg zoeken over rotsen en soms door bosjes. De menselijke bouwsels om het voor tweebenigen gemakkelijker te maken waren niet geschikt voor Ravel. We moesten ook een uur wachten omdat een reddingsploeg erdoor moest omdat een vrouw beide enkels gebroken had. Bij Hokai trof ik een bordje van een ezelcollega. We zijn nu in een hele mooie ezelweide. Zijn 11 ezels staan elders.
30 juli: Gelukkig hadden we het laatste stuk weer mooie weggetjes. We slapen twee nachten op de camping in Beverce vlakbij Malmedy. Op deze camping hebben ze een complete wei voor ons. Super de luxe. Morgen even niet verder trekken. Echt zondag 
Vandaag was een mooie tocht over een deel van de Hoge Venen. En ineens konden we niet verder omdat men wiebelige vlonders met gaten in een bosje had gelegd, wat echt te tricky was voor Ravel. Daarom zat er niks anders op dan naar de grote weg. Dat is balen. Onze weg gaat niet alleen over rozen. Na drie kwartier razende auto s naast ons, wel fijn dat er wel een brede en veilige berm was vond ik gelukkig weer een goede route. 1 obstakel niet kunnen nemen kan zomaar onze hele dag veranderen.
1 augustus: We krijgen het zomaar weer cadeau. Als het tijd is om een plek te zoeken, spreek ik altijd iemand aan die ik in een tuin zie lopen. En dit is hun achtertuin. We staan aan de Ambleve. Schitterender kon niet.
2 augustus: Vanaf de rustdag vlak voor Malmedy lopen we heerlijk ontspannen. Hier zijn we geen onoverkomenlijke ezel hindernissen meer tegengekomen. Midden in Malmedy werd ik herkend door een Zwols stel, ik kende de man van een ondernemersbijeenkomst, heel leuk zo,n ontmoeting. We hebben schitterende stukken stille natuur gelopen. Het plaatsje Amel was druk, er liep een grote weg doorheen. Daar was wel weer een supermarkt en een boerenbond voor een verloren paaltje. Tijdens een ezeltrektocht houd ik voortdurend al mijn spullen in de gaten. Alles is belangrijk wat we mee hebben, en toch gaat het soms fout. Er zijn hoop ik mensen gelukkig geworden van mijn verloren kaart en wandelboekje. Vandaag kwam ik ook twee dames tegen in het bos, met verfkwasten rood en wit en met stickers, ze waren de routemarkeringen aan het bijwerken. Ik kon hen vertellen dat ik de route hier de laatste paar dagen heel goed kan vinden. Toen ik vroeg welke route zij het mooiste vonden zeiden ze , Waar je nu loopt. We zijn nu in een piepklein dorpje met de naam Valender in een wei bij een boerderij en buurvrouw met paarden. Het is deel van Belgie waar de mensen Duits spreken. Dat wordt heerlijk slapen. De stilte hier kan ik jullie niet laten horen.
4 augustus: Mijn plan was vandaag tot ongeveer 12 uur te lopen wegens de warmte. Zie ik ineens een camping liggen . Even een klein stukje afdalen. We zijn geluksvogels.
5 augustus: Prachtig gebied waar we nu doorheen lopen. Het rivierdal van de Holzwarch. Het is veel koeler vandaag, dat is fijn. Hier zijn zoveel mooie plekjes waar ik zou willen blijven, maar ja, als we pas 3 km gedaan hebben gaan we toch maar verder. Wel pas na een lange pauze. In dit gebied zijn allemaal kapelletjes, gewijd aan Maria, de vrouw van het bos, die energie is te voelen hier. Mooi dat ze hier eer bewijzen aan de vrouwelijke godinnenenergie. Hier in dit gebied rondom Bullingen zijn allemaal kleine bronnetjes. Die vormen hele smalle waterstromen. Die komen steeds bij elkaar en vormen dan samen de rivieren Ambleve en Warsche. Het blauwe bloemetje heet blauwe knoop, is zeldzaam en staat in schrale graslanden.
sávonds: Even een klein verhaaltje, terwijl mijn groenten staan te pruttelen. Gisteren was het heet, we waren al om 7 uur aan het lopen, dat betekende dus om 5 uur op. Dan is het net licht, eerder kan niet. Spullen inpakken in het donker lukt niet goed. Oost Belgie is heel stil, ik kom nauwelijks wandelaars tegen. Rond 12 uur arriveerden we in een gehuchtje, de sfeer was daar raar. Ik sprak enkele mensen aan, maar ze hadden geen zinnige ideeen over een weitje voor ons. Ik weet het, ik overval hen ook met die vraag en nee zeggen mag natuurlijk. Ik volg ook geen impulsen van anderen op als ze voor mij niet logisch voelen. Het bleek wat bewolkt te worden, dus we konden ook best nog wel een stuk doorlopen. Toen we van een heuvel afkwamen, was daar ineens een zeer mooie picknick plek met een overdekt huisje en een samenkomst van twee bronnetjes. Daar zijn we gebleven. Enge mannen in het bos ? Er kwam een vrouw twee keer langs op een trekker en savonds kwam een clubje vrouwen met hun honden les krijgen van de hondenschool. Verder niks. Er kwam wat regen en Ravel heb ik onder het afdakje gezet tijdens de buien. Ik kan gewoon gaan slapen, wakker worden als het regent, Ravel een ander plekje geven, weer gaan slapen, Ravel weer verhuizen als de regen is opgehouden. Vandaag hadden we een mooie wandeling door beekdalletjes en langs een stuwmeer. Nu ben ik beland bij een echte dierenliefhebster, ze woont alleen met veel dieren in een enorme boerderij. Ze heeft haar ribben gebroken en als ik het hek dicht kreeg om de wei te splitsen dan mochten we blijven.
6 augustus: Spannende paadjes, die we net gelopen hebben. Even later knalden we op een onveilig vlonderpad, dan is het dus nu duidelijk dat we niet verder langs de Warche kunnen. Even lunchen hier, met ijsvogel!, en dan weer terug naar boven en daar het veilige fietspad nemen. Het fietspad heet hier hetzelfde als mijn ezel, dus we keren er steeds naar terug
7 augustus: Dwars over de Hoge Venen vandaag. Gestart in Sourbrodt. We hebben vandaag 28 km gelopen, we hebben er 10 uur over gedaan. De paden leken allemaal eindeloos. Het kon niet anders, er was niks dan bos en veen, nergens een huis. Omdat de wandelpaden niet op alle plaatsen begaanbaar zijn voor een ezel, zijn we fietsroutes gaan lopen, dus de hele dag asfalt of grindwegen. Vanwege de grote afstand kon ik me niet permiteren nu paadjes te gaan proberen. Dat zou te veel tijd kosten. In principe kunnen we in nood wel wild kamperen, dat kan alleen als er stromend water, een beek, is met daarnaast een grasveldje. Het veenwater daarboven op het veen is nu wegens droogte heel schaars en vies bruin. Op het laatst van deze wandeling was ik echt moe. Er was een triatlon geweest vandaag. Wij liepen op die route toen de meute al voorbij was. Vanwege die triatlon vond ik een pakje energiegel op de weg. Ik heb het geproefd, het was vies zo zoet. Misschien heeft het me wel gered de laatste heuvels op. Ravel bleef gewoon doordieselen de hele dag en staat nu hooi te eten. In Eupen was het eerst lastig een overnachtingsplek te vinden. Er was nergens iemand buiten. We kwamen langs een manege, er kwamen juist twee vrouwen met een paard aan de hand uit de uitrit. Ze werden heel boos, dat ik daar liep met mijn ezel. Ik moest zo snel mogelijk maken dat ik wegkwam zeiden ze. Duidelijk dat ik het daar niet moest vinden. Later kwam ik de eigenaresse van de manege tegen. Ze bood haar excuses aan en heeft me de tip gegeven van dit adres. Zo komt alles altijd goed en ben ik altijd op het juiste moment op de juiste plek. We zijn doodmoe beland bij een jonge familie in Eupen die op een prachtige witte boerderij ecologisch aan het boeren is sinds 2 jaar. Ik heb echt een fijne overnachtingsplekjes-engel mee op reis. We zijn hartelijk ontvangen en ik heb heerlijk door hen zelf gemaakte tomatensoep en warme broodjes met omelet mee gegeten. Dat was zeer welkom na zo.n dag.
10 augustus: Een oase van rust. We zijn op natuurcamping Hammerbrug en houden rustdag. Ravel staat tussen zijn vrienden Balou en Hodoni en een paar schapen en geiten. Dat ging vanaf het begin meteen goed, er is veel ruimte voor hen hier. Ze zijn met zijn drieen alsof het altijd zo geweest is. Dit is een hele fijne plek aan de rivier de Geul en vlak onder een hoge spoorbrug. Allemaal stille en rustige eco-kampeerders, overal lemen ovens om zelf brood en pizza te maken, je mag de hele dag houthakken als je wil, vuur stoken, met leem kliederen, een speelparadijs voor kinderen. Ook een plek om te dromen over hoe ik een andere woonplek ga creeeren, buiten een stad, het liefst samen met anderen, en natuurlijk met mijn ezels, simpel leven, zo zelfvoorzienend mogelijk, in kleine huisjes op een plek in de natuur.
11 augustus: Het is warm en we waren al om 7 uur op pad. Het schoot niet op. Zo,n dag dat ik de hele dag loop en slechts 5 km hemelsbreed eindig. We moesten steeds omlopen vanwege te smalle hekjes. Zo heb ik onverwacht het kleine dorpje Lontzen bekeken. Best leuk wonen daar. Oponthoud bij een oversteek over de Geul. Ravel moest daar kiezen: het bruggetje of door het water. Na enige aarzeling koos hij toch het bruggetje. Bij de Geul was ook een schitterende wei waar we zouden hebben kunnen overnachten. Ik had echter niet genoeg eten meer en om nou twee maal quinoa met niks te eten vond ik niet zo aantrekkelijk. Bovendien is het daar beschermd natuurgebied met speciale zinkflora, planten hebben een aparte soort ontwikkeld vanwege een oude zinkmijn bijvoorbeeld het zinkviooltje. Die zeldzame en mooie bloemen hebben we niet zien bloeien, daarvoor moet je on het voorjaar komen. Dus eerst langs de supermarkt in Moresnet. Uiteindelijk een behoorlijk ongezellige camping gevonden, velen wonen hier permanent in hele oude caravans. Ik ben toch altijd dankbaar dat we ergens mogen zijn, ook al is het dan even met een minder idyllisch uiterlijk. Het gras is hier wat schraal voor Ravel, dus ik neem hem straks een paar uur mee naar het pad waarover we gekomen zijn, dan kan hij even flink smullen. We zitten 4 km van het drielandenpunt, dus morgen lopen we dan echt weer Nederland in.
12 augustus: In de schaduw van deze appelboom in Camerig eindigt onze tocht. Vanochtend vroeg begon mijn dag met een avontuur. Mijn wekker was net gegaan en ik lag moed te verzamelen om uit mijn slaapzak te gaan. Het schemerde nog. Ineens hoor ik een gek gefluit, Ravel schrikt en breekt door de omheining heen. Ik spring op, doe mijn sandalen aan en pak het halstertouw. Ravel staat op het weggetje en ziet me komen, hij zet het op een lopen. Ik kan niks anders dan er achteraan. In zo,n situatie moet je nooit gaan rennen, dan gaat de ezel ook rennen. Dus rustig hem blijven volgen. Hij ging een woonwijk in. Uiteindelijk kwam er een auto aan vanuit de andere kant. De bestuurder was heel accuraat, stopte de auto, sprong eruit en pakte mijn ezel bij zijn halster. Wat was nu dat gekke gefluit? Een vogel in een voliere. Mijn dag begon dus lekker onrustig. Maar gelukkig liep het goed af en zijn we iets later dan gepland vertrokken. Gelukkig liepen we nagenoeg de hele dag door het bos, daarom koos ik ook deze eindbestemming, waar we vroeg in de middag arriveerden. Het was hartstikke druk op het krijtlandpad ondanks de hitte, dat was even wennen, ik ben de afgelopen weken nauwelijks wandelaars tegengekomen. Ravel liep moeizaam het laatste uur. Klopt ja, ik wilde er al zijn, maar we waren er nog niet. Dieren leven helemaal in het hier en nu. Als ik met mijn hoofd al aan het arriveren ben, maar met mijn benen nog niet, dan pikt de ezel dat op. Dus toen ben ik gaan lopen met de intentie dat we nog eindeloos zouden doorgaan. Toen volgde Ravel weer goed. Nu nog even genieten van uitzicht over de heuvels, waar ik zo van houd.