Ezels stralen een zachte en toch sterke energie uit. Hun energie is pure zijnskracht en zuivere liefde Het was niet zomaar dat Maria, Jozef en Jezus zich lieten begeleiden of dragen door een ezel! De ezel was aanwezig bij de geboorte van Jezus, diverse momenten in zijn leven én de dood..
Wie met een ezel in aanraking is geweest, reageert bijna altijd met enthousiasme. De ezel kan je leren zachter, liefdevoller maar toch krachtiger te worden. De ezel draagt werkelijk de Christusenergie. Ezels zijn ware meesters in onvoorwaardelijke liefde. Ze helpen alles wat nog-niet-liefde is te te helen.
Toch zijn er ook veel mensen die negatief denken over een ezel. En het valt me op dat bijna iedereen er wel een mening of een idee over heeft, ook al hebben ze nog nooit een ezel in levende lijve ontmoet. Ik moet het onderweg met Ravel en voorheen met Frits voor mijn gevoel nog te vaak aanhoren: ” Een ezel loopt toch niet?”, of :” Hij is dom, stom, koppig”. Het woord ezel is zelfs een scheldwoord voor velen. “Een paard is edel en hoogstaand, een ezel is voor de armen”, wordt nog vaak geloofd.
Het is tijd dat daar verandering in komt, en die verandering is al gaande. Bovenstaande gedachten komen uit een negatief en collectief energieveld. Door met ezels te werken en mijn vermogen om innerlijk te schouwen te gebruiken, heb ik gezien waar dit idee vandaan komt. Dieren, ezels ook, hebben een collectieve ziel en de ezelziel wordt energetisch geleid door een enorm grote en lieve ezelmoeder. Zij wil niets liever dan al haar ezels en ezelinnen weer terug in deze collectieve ziel. Ooit is deze collectieve ezelziel vernietigd, door een groepering die wist welke kwaliteiten de ezel bezat. Ze wilden liever zelf aan de macht staan, dan te geloven in een fijne samenwerking tussen mens en dier. Samen met Frits en zijn kudde, waar grote Rosa symbool staat voor de grote ezelmoeder, heb ik aan de heelheid van dit energieveld gewerkt. En het vraagt om gevoeld en begrepen te worden door heel veel mensen.
Maar goed, vele mensen, beseffen nu de ware aard en kwaliteiten van de ezel en zij helpen allemaal mee om de ezel weer tot zijn volle recht te laten komen. Waarvoor mijn grote dank!
Op een camping in Overijssel vroeg een jongetje (ongeveer 10 jaar) aan mij: Mevrouw bent u arm? Want u komt met een ezel, u heeft geen auto en ook geen caravan. ”Nee hoor”, zei ik toen, ” Ik ben rijk, want ik heb een ezel”. Ik heb geen idee of hij dit begreep.
Waarom zijn ezels zo belangrijk voor me?
Onderstaand verhaal mag je geloven, of niet, voel zelf wat je ermee wil doen. Het betreft een vorig leven van mijzelf.
In de geschiedenis van ons bestaan hebben we veel met ezels te maken gehad. Ze waren zeer belangrijk als vervoermiddel en om het land te bewerken. Soms ook als er een veulen was, voor melk en de producten die je daarmee kon maken zoals zeep. Ik weet zeker dat reincarnatie bestaat en als je daarvan uitgaat dan hebben velen van ons in een vorig leven ooit kennis gemaakt en gewerkt met ezels omdat we deel uitmaakten van een gezin of gemeenschap die ezels als huisdieren bezaten. Mijn verhaal herinner ik me zo:
Ik ben een meisje van ongeveer 15 jaar oud. Ik woon in het land dat nu Israël heet, bij een Joodse familie. Jezus zelf, in gezelschap van enkele mannen en vrouwen, komt in ons dorp. Hij vertelt mooie verhalen op het dorpsplein en ik luister ademloos. In de avond vertel ik mijn vader dat ik hier meer van wil weten en wil meereizen met deze groep mensen. Ik mag niet. Ik ben te jong, ik ben een meisje. Ik zoek troost bij onze ezelin, ze is lichtgrijs van kleur, heel zachtaardig en best groot. Ik vertoef uren in haar stal. Stiekem bedenk ik een plan. Midden in de nacht, een paar maanden verder, open ik zacht de stal, bind een bundel kleren op de ezel en vertrek. Ik weet helemaal niet waar ik ze zoeken moet, die mensen met zo’n mooie zachte energie, maar ik vraag onderweg. Na een paar maanden vragen, leven in de open lucht, onderdak ontvangend bij mensen, klop ik aan bij een klooster, waar de ingewijden leven, die samen een gemeenschap vormen om te taak van Jezus te ondersteunen. De vrouw die open doet, is niet verbaasd, ze weet van mijn komst. Ik trek bij hen in, samen met mijn ezel, en krijg daar ook de taak de ezels te verzorgen en ontwikkel mijzelf tot een ingewijde.
In de bijbel zul je mijn naam niet vinden, ik vertoefde op de achtergrond en leefde teruggetrokken in dat klooster, waar het voor de buitenwereld verborgen bleef wat daar allemaal gebeurde. Heel veel kennis en wijsheid uit die tijd is verdraaid in de loop van de geschiedenis, het was bijvoorbeeld een gemengd klooster waar ik was, met mannen én vrouwen. Wat in de kerken verteld wordt is slechts de halve waarheid, of nog minder. En dat er ruzie gemaakt wordt om die waarheden is nog veel meer verdraaiing. 
Maar in ons innerlijk kunnen we de werkelijke waarheid en wijsheid terugvinden. Buiten wandelen met ezels is mijn uiterlijke pad, en daar zit een innerlijk pad onder of achter. Doordat de herinnering en het gevoel van dit vorig leven weer bij me terug is, kan ik ook weer bij die verborgen kennis komen. Lopend met de ezel, trekkend door het land, staat voor mij dus echt symbool voor op weg zijn naar mijn eigen wijsheid, op weg naar het beloofde land.
In een ander leven was ik een eenvoudige vrouw in een arm boerendorpje in een land met een mediteraan klimaat. Simpele huisjes van steen met witte kalk op de muren. Ik zie zo de kleding voor me die ik droeg: een linnen jurk, beige van kleur met een koord om mijn middel en een bont gekleurde hoofddoek. Ik leefde van wat er in de tuin groeide en had een koe, een geit, kippen en een ezel. Met die ezel vervoerde ik de oogst van het land en kon ik boodschappen doen op de markt en daar ook oogst verkopen. Toen ik oud was overleed mijn ezel en ik niet lang daarna. Ik kan me nu (2018) nog zorgen maken wie er zorg gedragen zal hebben over mijn andere dieren……..
