Bourgogne

Beste lezers,

Weer een week verder; De tijd gaat heel hard; voor het eerst na al dat slechte weer ben ik nu snipverkouden; Valt me nog mee dat het nu pas is; Vrijdagavond at ik een stukje chocolade en hoorde een krak, dacht dat het een nootje was, maar het waren twee stukken kies; Dus ik moest wachten op de plek waar ik nu ben, in het dorpje Brevoines, twee kilometer na Langres; Een buurvrouw hier is tandarts en heeft me gisteren naar haar praktijk in Langres gereden en geholpen; Ze heeft de kies nu alleen geveild; Er moet een kroon op, maar dat kan wachten tot ik terug ben in Nederland; Gelukkig doet het geen zeer omdat het een kies is waarvan de zenuw verwijderd is; Ook dit valt gelukkig mee;

maandag 16 juli, 18 km, Biaucourt, gekampeerd bij de volkstuinen

dinsdag 17 juli, 17 juli, in een tuin in Verbielles

woensdag 18 juli, 13 km, in een wei in Marnay sur Marne

donderdag 19 juli, 15 km; langs kanaal vlak voor Langres

vrijdag 20 juli, 11 km, Brevoires

De laatste week heb ik de kanaalroute vervolgd; Het werd een soort loopmeditatie, want ik hoefde geen route uit te zoeken, alleen iedere dag een stuk verder rechtdoor; In Biaucourt heb ik gekampeerd in de tuin van Elisabeth; Ze heeft heerlijk voor me gekookt, en precies wat ik nodig had: alles vers uit de tui, aardappelen, boontjes, veel sla; rabarber na, super! Ze woont een minuut lopen van haar tuin vandaan en vanuit de serre konden we Frits zien, die aan de lijn moest blijven omdat ik op die plek geen weitje kon maken; Hij laat wel van zich horen als ik weg ben! Ook het ontbijt werd me geserveerd in hotel Elisabeth;

Op dinsdag ontmoette ik aan het eind van de middag een man op een trekker; Mensen met een trekker hebben meestal land, dus ik vroeg of hij een plekje wist voor de nacht, en zijn antwoord was: ”Oui, chez moi”; Hij had connecties met een journalist, dus die kwam langs om een foto te maken en vragen te stellen: Vrijdag was er een artikeltje in de streekkrant; Toen onderweg een man vroeg of ik iets nodig had, vroeg ik of hij een krant had en of ie het artikeltje wilde uitknippen; Even praten met enkele buren en binnen 10 minuten had ik dat artikeltje;

Woensdag kwam Harm langs; Harm is de man waarbij Frits woont tussen de 6 ezels van Harm; Ongelooflijk want hij reed in 1 dag heen en weer vanaf Ommen; Met wat bevoorrading voor mij en Frits en hij repareerde het pakzadel, hij is ook degene die het gemaakt heeft; Precies op het moment dat Harm arriveerde was ik een slaapplek aan het zoeken, dus hij heeft meegemaakt hoe dat gaat; als ik iemand aanspreek gaat die persoon voor me bellen en binnen de kortste keren heb ik een weitje; Dit keer heel mooi langs een veld bloeiende zonnebloemen, naast een weitje met een paard en daar zeer naast een wei met een grote Poitou-ezel. Dus Frits had maatjes; De mensen in dit dorp hebben heel goed voor mij en Frits gezorgd; Georgine, een Nederlandse, die al 15 jaar hier een chambre d;hote heeft, kwam vragen of ik mee wilde eten; Het is nooit leuk om Frits achter te laten, maar de eigenaren van het paard en de ezel naast hem zouden opletten: Georgine zei dat ik ook bij haar had mogen komen, ze heeft ook paarden, maar ik kon het niet weten toen ik in dat dorp aankwam; Ik vind het echt een feest hoe de mensen allemaal voor ons zorgen; Heel mooi en voor mij een hele goede kans om te leren ontvangen en alles met dankbaarheid aan te nemen;

Na de hartelijke ontvangst in Marnay kon ik geen plekje vinden in het volgende dorp; Heb ergens langs het kanaal gekampeerd en er waren ook aardige buren daar, maar Frits wou niet eten, heb met hem door het dorp gelopen, maar nergens vond ie het oke; Om 7 uur s;ochtend ben ik al vertrokken en heb hem veel laten eten onderweg; We moesten Langres door en dat vind ik altijd lastig door een stad; Het is er druk met verkeer en mensen en de weg zoeken is lastig; Midden op een plein werd Frits herkend, want we hadden net in de krant gestaan; Een man heeft ons naar een supermarkt geleid en door de stad heen, een was irritante man, maar ok, ik had wel de hulp die ik nodig had; Hij liet me ook de camping zien als mogelijke overnachtingsplaats, niet geschikt, want het gras is een biljartlaken; 40 jaar geleden ben ik op deze camping municipal in Langres geweest met mijn ouders en broertje Geert op weg naar zuid frankrijk; Ik herinnerde me het stadje nu nog wel, de camping niet; Het was toen heel nieuw, naar Frankrijk op valantie gaan; weinigen deden dat nog; Na die vakantie kookte mijn moeder met knoflook en aten we paprika;s en aubergines; Niemand in de straat waar we woonden kende dat; Nu eet inmiddels vrijwel iedereen mediterrane dingen;

Na Langres was ik moe en ik wilde ik snel een slaapplek, het regende ook weer eens een keer; Ferme St. Anne klonk goed, het bleek geen boerderij, maar een soort hotel, er wonen ook nonnen; Ik mocht kamperen achter de kapel, maar dat was morbide, want het was een heel klein plekje naast het kerkhof, met bovendien veel te kort geknipt gras; ik ben dus maar weer in de regen verder gaan zoeken; het blijkt vaker, ik moet me geen voorstelling maken van plekjes want het is bijna altijd anders dan ik denk; zoals nu verheugde ik me op een rijke boerderij en dat was het helemaal niet; Nu ben ik in de grote tuin van Pascal en Marie Therese en dat is uitstekend; Frits heeft een enorme berg hooi van een buur; Tussen de middag eet ik nog gezellig met hen en dan loop ik nog een stukje; Het voelt weer spannend, want ik heb het veilige kanaal verlaten en ga weer grande randonnee lopen; De tandarts vertelde gisteren dat ze enkele dagen geleden een andere vrouw met een ezel voorbij heeft zien lopen, het lijkt me bizar een andere ezelwandelaar tegen te komen op dezelfde route; Die kans wordt nu wel groter, want ik zit nu op een officieel Santiago-pad;

hallo lezers

Hier is weer een levensteken vanuit Frankrijk; we zijn nu midden in de Bourgogne;

Sinds mijn vorige bericht hebben we weer van alles beleefd: kleine en grote avonturen; Het verveelt me nog geen moment om elke dag met Frits te lopen; Het is nooit saai, en gelukkig wel soms spannend maar nooit zo spannend dat het te gevaarlijk wordt;

Na mijn avontuur naar de tandarts kreeg ik een avontuur bij de docter; Ik werd ineens toen het mooi weer werd snipverkouden en een dag later ontdekte ik een grote rode plek op mijn linkerbeen; Dat leken me de symptomen van een met lime besmette tekenbeet, alhoewel ik op die plek geen teek had gevonden; Op dat moment kampeerde ik in het dorpje Auberive in de wei van de pony van de burgemeester; Daar tegenover was een gite d;etappe; dat is een overnachtingsplek voor fietsers en wandelaars, en Ginettte van de gite zorgde goed voor me; ik kon binnen naar de wc, mocht er een trommel was draaien en kon er douchen en thee zetten met de electrische waterkoker: Op die plek kon ik ook twee dagen blijven, dus Ginette regelde een afspraak met de docter voor me; Bij de docter maakte ik me niet populair, want ik kon de radio in de wachtkamer niet verdragen, die stond veel te hard; dus ik zette hem uit, ik was er alleen: De dame die docter is kwam boos uit haar spreekkamer, want als de radio uit was zou ik het gesprek in de spreekkamer kunnen horen; inderdaad ik kan een gesprek in het Frans volgen en begrijpen, hier waren wel erg dunne muren; de radio moest weer aan en ik ging buiten wachten; Gelukkig heeft de docter me toch geholpen en me een antibioticakuur van twee weken gegeven; Niet fijn voor mijn darmen, maar de ziekte van lime krijgen is nog erger; Eigenlijk ook niet raar dat ik een besmette teek heb opgelopen want ik vertoef voortdurend in hoog gras omdat we in weitjes kamperen en ook onderweg kan ik gras en bosjes niet vermijden.

Vanaf Auberive liepen we verder via de GR 7; Op deze reis merk ik steeds dat ik verwachtingen moet loslaten, want het is vaak anders dan ik vermoed; Ik had me verheugd op een gezellige gite d;etappe bij een plek met paarden, maar de mensen daar waren helemaal niet aardig; Frits moest in een box en ik op een kamer op zolder, de mensen hadden haast en geen tijd om vragen te beantwoorden, zodat ik geen idee had hoe alles daar aan toe ging; gelukkig waren er andere gasten die wel aardig waren en veel gezellige paardenmeisjes, die Frits geweldig vonden en die konden me vertellen waar ik alles kon vinden en hoe laat en waar we gingen eten en dat soort dingen. Wel luxe om een maaltijd voorgezet te krijgen en het was heerlijk; Er waren Nederlanders, een moeder met dochter en ze kwamen veel bij de ezelcamping in Maasbree, waar ik aan het begin van mijn tocht ook geweest ben en ze zouden daar binnenkort weer heen gaan en dan vertellen hoe ver Frits al gelopen heeft;

De dag na de paardengite was de lucht zwart en ik hoorde onweer aankomen; Ik dufde niet de bossen in te gaan, dus in Grancey le Chateau, al na 4 km, gingen we naar de gemeentecamping; Er stond helemaal niemand, er was ook geen kantoortje, maar het was er veilig; Onderweg ontmoette ik Nederlanders, die in Grancey wonen, Anneke en Kees, ze nodigden me uit voor de lunch en voor een klassiek concert s;avonds; Omdat ik Frits bij me had ging dat concert niet lukken, de lunch hebben we gebruikt in het park tegenover de camping, Anneke had thuis van alles klaargemaakt en dat meegenomen. Verder werd dat een hele rustige dag, want het onweer kwam niet en ook andere campinggasten kwamen niet; Ik stond gratis, niemand kwam geld innen; Frits heb ik het voetbalveld gegeven dat in geen jaren gemaaid was, voor Frits was het te veel om alles te maaien in 1 nacht.

Ik denk dat ik mijn tent na vier maanden weg kan doen; Dat bleek in Poiseul les Saux; Daar was een heftige regenbui en de buitentent stond niet strak genoeg, hele grondzeil nat; De mensen waarbij ik in de tuin stond hadden nog een heel oud katoenen tentje en die zou veel beter zijn volgens de man van het echtpaar: Hij zette de katoenen tent voor me op, hij rook heel muf, ik heb er toch goed in geslapen en ik bleef droog want het ging niet meer regenen; Ik betwijfel of de tent beter was dan de mijne, hij had belangrijke herinneringen voor de man, want hij had hem vroeger veel gebruikt en nu mocht hij blijven staan omdat de kleinkinderen binnenkort zouden komen;

Op 30 juli hadden we eerst 15 km heel mooi en goed gelopen en toen kwam daar een helling steil de berg op het dal uit; Het was echt zeer steil en ook nog met stenen; Frits kwam tot halverwege, toen bleef hij staan en ik kon geen beweging in hem krijgen; De enige mogelijkheid was weer afdalen, dat deed hij gelukkig wel en ook heel voorzichtig want de stenen gingen rollen; Veilig kwamen we weer op het pad langs het riviertje beneden; Onderweg in het bos kom ik nooit iemand tegen, nu liep daar ineens een vrouw van mijn leeftijd in haar eentje in het bos; ze wist de weg en loodste ons het bos uit, vandaar uit kon ik naar een dorp lopen om een overnachtingsplek te zoeken; het was van de route af, maar we waren veilig en vandaar uit zou het wel weer goed komen: Bij een manege mocht ik kamperen, Frits had veel lekkers en ik mocht mee-eten; de volgende dag kwamen we via de kaart en een dag lopen weer op de GR 7 uit; echter de dag daarna bleek dat de route weer te steil was, weer zo:n helling loodrecht de helling op, Frits weigerde weer en hij had gelijk, ik moest ook met handen en voeten de berg op; dit was een wandelen meer maar klouteren; Ik besloot terug te gaan naar de wei van de nacht ervoor en vroeg daar of ik nog een nacht mocht kamperen, gelukkig geen probleem, s,middags pakte ik de bus naar Dijon om naar de boekwinkel te gaan voor kaarten en routeboekjes voor een alternatief: in de boekwinkel ontmoette ik een dame van de alpinistenvereniging, ze was zeer arrogant, maar wist me te vertellen dat er route door de wijngaarden naar Beaune ging die goed te doen zou zijn, en dat was bruikbare en belangrijke informatie, er was geen routeboekje van, maar die route is wel goed gemarkeerd onderweg;

De route door de wijn loopt inderdaad heel gemakkelijk. Ik vind het ook heel indrukwekkend om met een Nederlandse ezel helemaal lopend tussen de druivenstruiken te zijn aangekomen; Er staat werkelijk in deze streek op elk lapje grond wijn, alles staat vol; Ik drink nooit meer niet biologische wijn, nu ik gezien heb hoe er gespoten wordt; Mannen compleet in plastic gehuld op speciale wijntractoren spuiten enorme hoeveelheden pesticiden over de struiken; het stinkt en voelt absoluut niet fijn; Voor Frits is nauwelijks wat te eten in de bermen en het is bovendien gevaarlijk, want dicht bij de wijnstruiken is gespoten; Slaapplekken zoeken is lastig in de wijnbuurt, toch is het steeds gelukt; We hadden het heel goed bij een jong stel met een biologisch akkerbouwbedrijf, Frits deelde daar een wei met 120 kippen; Ik kreeg een biobrood van een kilo, waarvan Frits het grootste deel heeft opgegeten want het was veel te groot om mee te nemen:

Tussen de wijngaarden in blijken ook nog mensen met paarden te zijn, na een tijdje zoeken kwam ik de volgende dag bij 2 mensen met 2 paarden terecht; Ik vind het wel leuk lopen hier, steeds om de 5 km is een dorp, mooie dorpjes en vol met wijnproeverijen en wijnkelders, die we natuurlijk allemaal voorbijlopen; Ik liep een dorp voorbij omdat daar werkelijk geen enkel stuk gras te vinden was, en verwachte wel iets om te overnachten in het volgende dorp: Maar in Meursault lukte het niet om een slaapplek te vinden voor Frits: De camping had gezegd dat ik terecht kon toen ik belde en nadrukkelijk zei dat ik met ezel reis; Toen ik op de camping kwam hadden ze toch geen plek en een waardeloze tip; Ze stuurden me naar een wei met paarden; toen ik die uiteindelijk gevonden had, bleek de wei ommuurd en onbereikbaar en in het huis ernaast woonde al jaren geen mensen, de ramen waren kapot en alles verlaten en op slot; tenslotte ging ik maar in het openbare parkje vlakbij de camping staan; we hadden er de ruimte en er was wat gras voor Frits, meer om een beetje te snoepen, dan om een volle maag te krijgen; dus ik besloot om de volgende dag een aantal kilometers buiten de route te gaan, want daar is een manege; Daar zijn we nu, Frits wordt er helemaal verwend met hooi en brokjes; Vanochtend heeft de hoefsmid van de paarden zijn hoeven gecontroleerd en allemaal hele kleine steentjes uit de randen vewijderd; Hij heeft me een soort priem gegeven om dat ook zelf te kunnen doen; volgens de hoefsmid zien de hoeven er nog goed uit en kan hij nog wel een tijdje verder;

Nog een tijdje verder gaan lopen is ook de bedoeling; al gaat de tijd nu heel hard: We hebben bijna 1200 km gelopen: over 5 dagen ongeveer zullen we in Cluny arriveren; Le Puy en Velay, een belangrijke plaats op de route naar Santiago de compostela gaan we niet meer bereiken, want het routeboekje geeft vanaf Cluny 12 dagen aan en dat zijn afstanden van 30 km per dag; voor een ander jaar blijven dus vele kilometers over; Nu wil ik nog een dikke drie weken genieten van het mooie weer, de mooie landschappen waar we doorheen gaan en de gastvrijheid en hulp van de mensen onderweg: En genieten van het feit dat we al lopend al zover zijn gekomen en dat alles goed gaat;

Geert: 24 juli:Auberive. Hier blijft Margo voor twee nachten om bij te komen van de verkoudheid.

26 Juli: Margo en Frits natuurlijk hebben inmiddels 1004 kilometer gelopen.
Margo is aan de antibiotica want de verkoudheid bleek het gevolg van een besmette teek. Ik neem aan dat het dan snel beter gaat en dat ze samen klaar zijn voor de volgende 1000 kilometer.

28 juli: Margo is in een tuin en Poiseul lés Saulx. Het dorp telt 62 inwoners (2009). 

29 juli: Margo is bij een vrouw met 2 kinderen, 12 poezen, schildpadden en chinchillas. Hun paard is echter net dood.

Vernot is een gemeente in het Franse departement Cote-d’Or (regio Bourgondië) en telt 75 inwoners (2009). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Dijon.

Geert: 31 juli: Margo en Frits zijn in Velars sur Ouche.
Ze zijn in een paardenwei midden in het dorp en hebben mooi weer.

Geert: 1 augustus gaan wandelen maar helaas was de route te steil.
Een ezel kan wel klimmen maar Frits moest het nog leren.
Dus weer terug in de wei van gisteren.
Margo schrijft morgen nemen we 10km D-weg en dan pakken we de route door de wijnvelden want die loopt makkelijker.
Ook schrijft ze dat het heet is.

Geert, 2 augustus, Slapen bij Bioferme Ceres in Brochon

Geert: 3 augustus. Ze zijn nu in een paardenwei in Nuits Saint Georges.
”Wijn van hier is beroemd en duur”, vertelde een buurman aan Margo.
Inderdaad bekend van de rode bourgogne.

Geert: 4 augustus, Margo is met Frits bij mensen met paarden in Ladoix-Serrigny
Ze schrijft: het is lastiger hier een plek te vinden want de meeste grond staat vol druiven.
Het is gelukkig toch gelukt.

Geert: 6 augustus, Twee nachten gaan Margo en Frits doorbrengen in een manege in Santenay.

8 augustus: Goede loopdag gehad. vanaf de manege waar ik twee dagen gerust heb met Frits, liepen we eerst langs het kanaal van de Bourgogne. Daar ging de GR 76 omhoog via een steil paadje. Frits weigerde over een grote rots heen te stappen omhoog. Maar ik had gezien dat de Jacobsroute, gemarkeerd met de schelp onderlangs ging, dus niet moeilijk doen: gewoon terug en onderlangs. Dat wou Frits natuurlijk wel. In Rully had ik een leuk gesprek, tijdens de lunch in een park, met een Nederlands vakantievierend echtpaar. Even later kwam ik twee mede-pelgrims tegen. De hele verdere dag kwamen we elkaar steeds tegen, dat is leuk. We lopen nog steeds door de wijnstreek, het begint wel zo’n beetje te eindigen met die wijn, gelukkig want tussen de wijnstruiken is zo weinig te eten voor Frits.

Bij een VVV informeer ik naar een slaapplek en we kunnen naar een echtpaar dat ezels heeft en er ook mee werkt. leuk! Het echtpaar is nog niet thuis als Frits en ik aankomen, maar we wachten in de tuin.

Als ze aangekomen zijn, stellen ze voor dat Frits naast hun ezels apart in een wei staat, 10 minuten van hun huis vandaan en ik bij hen in huis slaap. Dat gaat niet. ik vertel hen dat Frits en ik al drie maanden nooit s’nachts gescheiden zijn, ik kampeer altijd naast zijn wei. Dus ze brengen me naar hun ezelwei waar hun ezels nu niet staan. Frits heeft het in die wei veel te druk met ruiken aan de drollen van hun ezels, hij komt niet aan eten toe. S;avond komt de vrouw nog een uurtje gezellig over ezels kletsen. Jammer dat ze geen tijd heeft om de volgende dag met een ezel van haar mee te lopen. Dit echtpaar werkt dagelijks met autische kinderen met hun ezels. Achteraf had ik spijt dat ik niet gevraagd heb of ik een dag met Frits met hen mee mocht.

Na een mooie tocht nu overnachten in een ezelwei in Mellecey.

9 augustus: Mooie tocht vandaag, ik kon er echt van genieten. Het ging helemaal bovenover een berg met prachtig uitzicht. We vertrokken om half 8.

Na de mooie berg kwam een afdaling, gelukkig gingen de hekken open, want we moesten een paar keer door een weiland. Ik had onder een boom op een bankje broodjes zitten eten, toen een man van het huis ertegenover me uitnodigde voor de lunch. Met het hele gezin + oma hebben we gekookte aardappelen met raclettekaas gegeten en ijs toe. Dat was een tractatie. Toch heel mooi en bijzonder om zo door Frankrijk te trekken met Frits. Hij stal met zijn charmes de aandacht van allen. Na de lunch ging mijn weg verder naar het klooster, we logeerden een nachtje in de tuin bij de nonnen. De plaats heet Saint-Désert. Er waren maar 2 zusters en ik heb ze alleen maar even gezien bij aankomst en toen ik om water vroeg, ik stond met Frits in de tuin en de zusters gingen hun eigen gang. Beetje raar idee dat ze me de toilet niet wezen. Dan maar achter een boom. God vindt dat goed!