We lopen nog hoor.

Hoi lezers, ja, we lopen nog steeds Frits en ik.

Ongeveer elke week een rondje rond de stal, en zo’n rondje kan al gauw weer 18 km zijn. Frits staat iedere keer te popelen als ik kom. Ik mag van hem eigenlijk niet eerst met de mensen op zijn adres een kopje thee gaan drinken. Nee, hij wil meteen weg en gaat staan balken en loopt druk heen en weer totdat ik weer naar buiten kom.
Vorige week had hij een zeer pootje, ik denk een hoefzweer, ik kon niet gaan met hem en besloot ezel Hendrik mee te nemen voor een tocht. Onder luid protest van Frits ging ik met Hendrik de deur uit. Na drie dagen was zijn pootje vanzelf weer over. Gelukkig, geen hoefsmid of dierenarts nodig.
Soms, in het najaar, was er gladheid en dan moest ik een week overslaan.

Op eerste kerstdag ging ik alleen wandelen met twee ezels. Ik bond Hendrik achter Frits aan. Hendrik is een stukje kleiner en lichter en Frits trekt dat gemakkelijk. Hendrik is ook een makkelijke loper, dus die volgt wel. Alleen Hendrik is onstuimig en wil gaan inhalen. Toen hij dat deed toen ik het niet in de gaten had, even met mijn gedachten elders, kregen we een zeer onhandige situatie. want door de inhaalmanoeuvre van Hendrik werd Frits achteruit getrokken en ik zat ertussen. Zowel Frits als ik vielen. Ik stond wel meteen op, maar met de schrik in mijn benen. Het eerste wat ik deed was beide ezels even aan een boom binnen om ze rustig te krijgen.
Een ezel valt niet vaak, maar als ie valt, dan blijft Frits een paar minuten liggen, daar schrik ik zo van. Er was echter niets aan de hand, behalve een stuk van het pakzadel afgebroken.
Net na dit ongelukje kwamen we een wandelaar tegen op het fietspad. Hij zag mijn gescheurde broek en vroeg wat er was. ”Ik ben een boerenzoon”, vertelde hij, ”van mijn vader heb ik geleerd dat je het vee altijd achter je moet houden!”. Inderdaad, dat had ik ook ervaren, dat was wijze raad van die man.
Ik had later enorme blauwe plekken op mijn benen. Met de arnica-korrels van vriendin en homeopaat Yvonne waren mijn benen snel weer minder pijnlijk en genezen.

Soms neem ik ook Frank mee, achter Frits aan. Zo leert hij ook lange afstanden lopen. Frank is een trage en laat zich echt meesleuren door Frits. Dat ziet er een beetje zielig uit. Frits trekt zich niks aan van zijn ballast en loopt gewoon zijn eigen tempo. Op die manier kan ik eenvoudig een tweede ezel trainen. In het voorjaar wil ik een paar keer een groepje mensen gaan meenemen op een korte trektocht en dan is het leuk om met twee ezels te gaan, dan kunnen we ook meer bagage meenemen.

Plannen voor een tweede traject in Zuid-Frankrijk heb ik zeker, maar nu eerst werk zoeken. Met dat laatste ben ik nog steeds bezig, helaas.

En druk bezig zelf een website te bouwen. Gaat steeds beter!

Je kunt ons vertrek naar Zuid-Frankrijk zien:

https://www.npostart.nl/man-bijt-hond/19-09-2012

Het begint bij 6.06! Veel plezier met kijken.