Nu echt in de Ardennen

Eerst maar even de feiten en de statistieken want ik moet mijn dagboekje erbij pakken om zelf precies op een rijtje te krijgen wat ik allemaal heb meegemaakt en waar ik geweest ben.

dinsdag 29 mei van Bemelen naar Mesch, 14 km, gekampeerd bij een akkerbouwbedrijf

woensdag 30 de grens over, naar Bombaye, 8 km, geslapen bij een koeienboer

donderdag 31, Saive, 14 km, weer een boer

vrijdag 1 juni, Wegimont, 10 km, camping bij kasteel

zaterdag 2 juni, Fraipont, 14 km, in een gite

maandag 4 juni, La Reid, 14 km, bij de dierenarts

dinsdag 5 juni, Andrimont, 13 km, bij Marc in de tuin

woensdag 6 juni, Egbomont, 5 km, bij Gina in de tuin

donderdag 7 juni, Trois Ponts, 15 km, in de tuin bij een logement

vrijdag 8 juni, Arbrefontaine, 13 km, in een wei bij een koeienboer

zaterdag 9 juni, Baneux, 12 km, in een wei bij een schapenboer

zondag 10 juni Malempré, 6 km, camping

Op de laatste dag in Nederland heb ik genoten van het Savelsbos; ik weet nog dat ik als kind daar met mijn ouders een trappenpad omhoog liepen om dan morellen te gaan snoepen boven; Dat trappenpad kwamen we nu niet tegen, wel morellenbomen, maar de kersen waren helaas nog niet rijp. De heuveltjes zijn een nieuwe ervaring voor Frits; hij blijft me dapper volgen; De grens over leek heel spannend, maar stelde niet veel voor. Het was een landweggetje met een paaltje, meer niet. Goed dat ik besloten had dat Frits zonder de officieel benodigde gezondheidsverklaring over de grens ging, niemand die dit in de gaten heeft (niet doorvertellen!). Ik vind wel dat je het meteen aan de wegen en aan de huizen kunt zien dat het Belgie is. Nu liep ik de GR 5, die ik volgde tot Stavelot. In het eerste Belgische dorpje weigerde Frits een bruggetje; een aardige jongeman die in het hotel vlakbij werkte, kwam helpen, maar voor een wortel en brood en nootjes deed ie het echt niet. Zo iets kost een uur prutsen en dan ben ik doodmoe van het ploeteren; toen toch maar omlopen, wat hier gelukkig eenvoudig was. S’avonds was het lastig zoeken naar een slaapplek; bij een gite waar wel een mooi leeg weitje was, waren alleen Roemenen, die slecht Frans spraken en van niks wisten. Ik kwam bij een koeienboer terecht; Er was net een kalfje geboren, hij kreeg meteen oorbellen; pas daarna mocht de moeder hem schoonlikken en at ze de moederkoek op, terwijl het stiertje al wankelend rondrende. De kleindochter vond het helemaal geweldig: 2 nieuwe dieren op één dag: dat stiertje en een logeerezel.

De volgende dag weer heuveltjes lopen, toch flink wennen voor Frits, op steile hellingen omhoog blijft hij vaak even stilstaan en bij afdalingen zie ik hem zoeken waar hij zijn poten neer moet zetten. Van oorsprong zijn ezels bergdieren, Frits is geboren in Nederland, heuvels lopen moet toch wel ergens in zijn genen zitten, maar hij moet er nog echt aan wennen.

Op de GR 5 tot Stavelot, waar ik een dikke week over deed, ben ik minder dan 10 andere lange afstandslopers tegengekomen, echt heel weinig; Het was een heel stil stuk, ook geen campings dus, zodat ik elke dag een boer met een weitje moest zoeken: dat is elke dag gelukt, maar was soms een klus; Ik tref veel dorpen aan waar auto,s voor huizen staan, soms deuren van boerderijen wagenwijd open, maar geen mens te zien; ik moet dan echt zoeken naar een levende ziel, de mensen zitten verstopt. Bij heel harde regen in La Reid waren de mensen chagrijnig, daardoor ik ook, bij een gite (25 lege bedden en een tuin met gras) werd ik geweigerd omdat ik niet had gereserveerd: Uiteindelijk mocht ik bij een homeopathische dierenarts in de schapenwei, zette daar de tentjes op (ook een afdakje voor Frits); Vincent; de echtgenoot van de dierenarts, bracht me water, sap, hooi, een enorme emmer vol wortels; Ik had nu ook groente voor mezelf voor in mijn linzensoep! Vincent kwam ook aanzetten met een stapel hout en maakte een vuurtje voor me aan, dat was wel het grootste cadeau, mijn natte spullen konden drogen en ik maakte een kruik voor in mijn slaapzak.

Ik ben om Spa heengelopen door een bos over een asfaltweg: Vanaf die weg zag ik een man in de lucht, in een soort stoeltje hangend aan een mat; ik zag waar hij landde, liep erheen en bood hem thee aan: Grappig en gezellig thee drinken met iemand die net uit de lucht komt vallen; Hij moest nu met zijn enorme rugzak een lift terug zien te krijgen; Even later stopte een auto en een man met zijn zoon bood me een overnachting aan in hun vakantiehuisje; Iets verderop zou hij wachten; Misschien heb ik die mensen laten wachten, maar ik kon hen niet meer vinden, het GR pad nam een afslag en ik koos ervoor dat pad weer op te pakken en niet te gaan zoeken naar een auto waarvan ik kleur en merk alweer vergeten was; ik was immers aan het afsteken en ik voelde al aan dat ik dan de hele avond met die mensen opgescheept zou zitten, waar ik niet veel trek in had. Het GR pad weer terugvinden na een alternatief is soms wel heel lastig; Ik moest het nu terugvinden op een enorm groot openluhtmuseumterrein, waar (inmiddels bekend verschijnsel) geen mens te vinden was.

2 Nachten achter elkaar heb ik gezellig meegegeten bij alleenwonenden, twee keer kip gegeten terwijl ik eigenlijk vegetarier ben en twee keer wijn gedronken (ik ben geen geheelonthouder, maar drink weinig).De eerste was Marc; een man die bij het ministerie van landbouw werkt en alleen in een boerderij woont en zo te zien erg handig is, want in de tijd dat ik mijn tent opzette, zette hij een hele fiets in elkaar. De tweede was Gina, al overgrootoma, in een autentieke boerderij met 2 ezels, kippen, honden en zo te zien kon ze dat allemaal nog maar net bolwerken; Leuk om zo even een kijkje te nemen in het leven van een onbekende, fantastisch is hun gastvrijheid.

In een gehucht hadden we een avontuur. Een man wees me de weg en hij wees me ook zijn ezel en muilezel. Die ezel was een ongecastreerde hengst. Hij werd helemaal wild toen hij Frits zag, dook tweemaal onder twee rijen prikkeldraad door; Zijn baas probeerde hem tegen te houden, dat lukte niet; De woeste ezel besprong Frits bovenop zijn bepakking, in de veronderstelling dat het een vrouwtje was, alles schoof weg. Het was een enorm karwei om de woeste ezel vast te zetten, zelfs met 4 mensen; Ik had een klus aan het opnieuw bepakken, maar heb wel heerlijke groentesoep meegegeten;

Na een week overnachten bij boeren en veel vies weer had ik enorme behoefte aan een douche en aan het wassen van mijn kleren; En toen kwam ik in een schraal weitje terecht in Baneux zonder water en met veel te weinig gras voor Frits. Vraag maar water bij dat sjieke huis, zei de boer van de wei. Dat deed ik. Ik mocht verhuizen naar een betere wei, een bad nemen in het sjieke huis, mijn kleren in de wasmachine en droogtrommel. Wat een luxe, ineens alles schoon en goed eten voor Frits;

Het lopen door de Ardenne is best zwaar voor Frits; Hij is te veel afgevallen naar mijn zin; Ik neem me voor hem meer tijd te geven om te eten: Het is ook een probleem dat hij niet goed eet als ik hem alleen laat, dan loopt ie zijn energie te verspillen met heen-en weerlopen en balken; we hebben ook veel slecht weer, op rustdagen als het de hele dag regent gaat de ezel staan treuren in plaats van te eten: Hij wordt pas weer rustig als ik bij hem terug ben: Deze uren dat ik zit te computeren op de camping zijn treurig voor hem, maar ja, ik kan ook niet de hele tijd naast hem gaan zitten, moet ook tijd nemen voor nijn eigen dingen. Terrasjes, restaurants sla ik ook over omdat ik de ezel niet ergens in zijn eentje wil vastbinden aan een paal.

Soms is het lopen zwaar vanwege obstakels zoals klaphekjes en poorten waar we niet door kunnen. We moesten enkele malen echt terugkeren en een andere weg zoeken, zoals bij een skiehelling met een smal poortje, waar we bovendien door een weiland zouden moeten met woeste koeien. Ook was ergens in een bos een omgevallen den op een pad, precies op dat moment op dat plekje waren ook 2 mannen met een bijl om een doorgang te hakken.De rest van de dag heb ik geen mens gezien;

Straks moet ik echt een goede eetplek voor Frits gaan zoeken en daar gaan zitten met een boek en een thermoskan thee; ook op deze camping zijn nauwelijks gasten, het is echt nog voorseizoen;

Hoe ik verder ga? Heel rustig aan, heel goed kaart lezen en obstakels proberen in te schatten; Ik vind het lopen in de Ardennen mooi, wel pittig en eenzaam, we komen onderweg bijna geen mensen tegen, nog niemand gezien die ook de GR 14 loopt; En goed op Frits letten, dat ie niet nog meer afvalt; Ik maak me daar wel zorgen over, Dus over enkele dagen weer een rustdag; Dit is nu wel even een periode dat ik denk; is dit wel goed voor de ezel, echter zorgen maken helpt hem niet; Met goede moed verder, mensen vinden het indrukwekkend als ik vertel dat ik uit Nederland ben komen lopen; Maar zoals vandaag met veel regen op een lege camping heb ik behoefte aan gezelligheid of komt het idee in me op dat ik iemand wens die ons naar een zonnig Dordogne brengt;

Inmiddels is het 12 juni ik ben nog steeds op camping Moulin de Malempre want het weer is te slecht om te lopen. Gisteravond kreeg ik plotseling bezoek van Ton. Hij belde toen hij bij Luik was, hij is op weg naar Spanje en vroeg of hij een kopje thee mocht komen drinken. We hebben samen soep gegeten en gezellig zitten kletsen, zijn campertje kon een nacht blijven staan. Ton komt me ook ophalen eind augustus; Wel apart, ik loop in 5 weken naar hier en hij rijdt het in 5 uur;