22 april 2014, hallo lezers,
Als meer dan een jaar geen bericht geplaatst. Maar Frits en ik wandelen nog hoor, en wel bijna elke week.
Er is van alles gebeurd nadat Frits en ik terugkwamen van Frankrijk.
Net terug van die prachtige ervaring waarin ik heel veel moois en heel veel gastvrijheid heb ervaren werd ik door de gemeente in een verschrikkelijk banen-zoek-programma gestopt, namelijk Workfast. Dit is geen mopper-blog over werkeloosheid, dus ik bespaar jullie de details. Na 5 dagen heb ik aangegeven aan de coach-ambtenaar dat dit programma niet bij me past, ik wil niet behandeld worden als een crimineel die geen baan wil. Gevolg: een maand zonder geld, opnieuw uitkering aanvragen en vanaf december mocht ik meedoen met een reintegratie-programma via de sociale werkplaats. Met mij is natuurlijk niets aan de hand is, waardoor ik op een sociale werkplaats zou moeten zitten, maar alles is beter dan onder druk worden gezet. Dat past niet bij een ezelwandelaarster die geleerd heeft dat stress nergens goed voor is. De sfeer op de afdeling Commercie, waar ik nu werk is goed, ik word goed geholpen in het zoeken naar een baan. Nu zit ik daar nog steeds en doe een soort van secretaressebaantje, wat best leuk en leerzaam is, maar binnenkort helaas ook weer afloopt.
Tussendoor heb ik een mooie website helemaal zelf gebouwd.
Je kunt mee ezelwandelen! Je kunt ook gecoached worden door een ezel en je kunt een kinderfeestje komen doen met ezels.
Door vrienden/vriendinnen mee te nemen op ezelwandeltochten kon ik andere ezels trainen. Harm, de ezelliefhebber waarbij Frits onderdak heeft, vond het helemaal prima dat ik ook Frank, Hendrik, Bente en Lies meenam op tocht. Inmiddels hebben we 5 goede wandelezels. Mijn favoriete rondje is nog steeds de route van 18 km langs het Junner Koeland. Frits kent de route uit zijn hoofd en kan hem voor mij uit lopen.
Soms vinden mensen me op Internet, mensen die ook met een ezel willen gaan lopen voor langere tijd en benaderen me voor advies, hartstikke leuk.
Met Stichting Empower, de kracht van autisme, ben ik een samenwerking aangegaan. De bedoeling is om kinderen/jongeren met autisme mee te nemen op ezeltrektocht. Dit vind ik helemaal geweldig! We hebben een leuke try-out achter de rug, waarbij 5 autistische kinderen, 4 begeleiders en de ezels Frank, Frits en Hendrik mee gingen.
In mei 2013 heb ik nog een klein rondje Vechtdal gelopen met Frits en in augustus vorig jaar hebben Frits en ik in 2 weken een rondje Gelderland-Overijssel gedaan. Daar heb ik geen blog van gemaakt, gewoon omdat het allemaal niet zo spectaculair was als mijn tocht naar Zuid-Frankrijk. Eerlijk gezegd vond ik het een beetje saai, kamperen op campings en lopen in bekend landschap. En wat zijn die Nederlanders nieuwsgierig! Ik moest de hele dag vragen beantwoorden en werd daar soms erg moe van. De meest gestelde vraag: ”waarom doe je dit, wandelen met een ezel?”
Nieuwe plannen: een rondje Overijssel, Twente, Duitsland van een week begin mei.
Wanneer ik weer een tweede traject in Frankrijk ga doen weet ik nog niet. Dat hangt af van wel of niet werk vinden. Geen werk heeft tot gevolg: wel tijd, maar geen geld. Wel werk: het omgekeerde. Maar ik houd moed. In de huidige tijd is er weinig kans op vast werk, dus ik reken erop dat ik in de komende jaren wel een keer in de goede combinatie terecht kom: wel tijd en wel geld! Ik houd jullie op de hoogte!