En route

27 juni 2017

Ja, zéér binnenkort weer op pad. We gaan een rondje doen door de Ardennen en Luxemburg. Langs de rivieren de Amblève, Ourthe, de Salm en de Our gaat dit keer ons pad. Dus deze week ben ik druk met voorbereiden, leuk druk, vooral met organiseren van spullen.

Nieuw in mijn uitrusting zijn de zonnepanelen die Ravel gaat dragen. Die panelen kunnen mijn mobiel en mijn fototoestel + een lampje van energie gaan voorzien. En ik neem een mini-laptop mee, zodat ik deze blog goed kan gaan bijhouden. Op weg naar Frankrijk in 2012 moest ik gebruik maken van computers van anderen, dat is niet zo handig. Wel luxe dat ik nu af en toe naar een cafeetje moet om daar op de openbare Wifi aan te sluiten, daar ga ik maar van genieten: op een stoel zitten, verse thee of een sapje en dan meteen even mijn berichten versturen. Jullie gaan merken of dat lukt.

Deze week ben ik ook bezig om de uitrusting wat te verversen. Na een aantal tochten zijn diverse spullen aan vervanging toe. Zo ook de weidepaaltjes. Ravel is een grote ezel, vorig jaar is hij vanuit stilstand zomaar ineens over de tijdelijke omheining heen gesprongen.  We waren op een boerencamping in Twente en gelukkig had iemand hem snel te pakken. Ik slaap niet rustig als de ezel kan ontsnappen. Dus googelen-googelen en yes, ik vond lichtgewicht weidepaaltjes van 124 cm, dat is toch weer 20 cm hoger, dat kan schelen. Ze worden morgen bezorgd. Je leest het goed, Ravel draagt zijn eigen omheining: paaltjes en draad. Voor steeds een ander plekje volstaat een weitje zonder stroom eromheen. Hij begrijpt dan dat dit zijn plek is voor de nacht en herkent mijn tentje dat ernaast staat, dat geeft genoeg herkenning, veiligheid en besef dat dit zijn plekje is. Een alternatief zou zijn een stick voor in de grond met een lange lijn eraan voor op de overnachtingsplekken waar geen vaste omheining is, maar mijn ervaring is dat de ezel echt chagrijnig wordt van een nacht aan een touw staan. Ik merkte dat altijd aan het gedrag de dag erna, net een vervelend kind en met de neiging bij me weg te rennen.

De ezel heeft geen hoefijzers onder, dat is niet nodig. Door veel lopen worden de hoeven vanzelf harder. Ongeveer elke 2 maanden komt de hoefsmid. Gelukkig komt de hoefsmid deze week, dus vlak voor vertrek, dan gaan we op pad met mooie bijgewerkte hoeven. Voor zo’n lange tocht is het goed de hoeven niet te kort te bekappen. De hoefsmid weet dit natuurlijk en is ook op de hoogte van de naderende tocht, dat komt dus dik voor elkaar.

Tentjes jaag ik er snel doorheen: 2 of 3 zomers en dan lekken ze door. Dat komt door het steeds nat inpakken tijdens een trektocht. Elke ochtend gaan wachten op een droge tent is geen doen, dan vertrekken we veel te laat en schieten niet op. Lang leve marktplaats, ook dit keer heb ik weer een totaal ongebruikt goed lichtgewicht tentje kunnen vinden. Overigens is zo ongeveer mijn hele uitrusting van marktplaats, …………Ravel ook.

De te lopen route heb ik goed voorbereid: het wordt een combinatie van Grande Randonnees: De GR 571, GR5, Escapardenne-Eisleck-trail en GR 57. GR-en zijn voor wandelaars met rugzak bedoeld, dus we zullen af en toe even moeten improviseren en soms omlopen zoals bij hekjes, overstapjes, onmogelijke bruggetjes. Komt altijd goed. Ik bestudeer graag kaarten, daar ben ik sávonds altijd leuk mee bezig onderweg. Ik loop met ”ouderwetse” routeboekjes. GPS is niks voor mij, moet ik wéér een nieuw apparaat leren kennen, vind ik veel te veel gedoe.

Met de ezeltaxi, Ravel in de trailer, grote ezelbaas Harm aan het stuur (dank je wel!) en ik in het busje rijden we naar de Ardennen. De eerste camping zal zijn in Remouchamps. Ik heb hen al gemaild. We mogen de eerste nacht gratis omdat de campingeigenaar dit zo’n leuk initiatief vind, tof van hem, http://campingolympia.be/ . Leuk begin van mijn tocht. Na de reisdag begint het lopen echt. Heerlijk genieten van stilte, natuur, uitzicht, spontane ontmoetingen onderweg, me overgeven aan wat komt dat komt…………